Divuitè

        Po licznych naleganiach ze strony Alvesa i Piqué pojawiłam się na jednym z treningów. Ubrana na sportowo pewnie wkroczyłam na teren Ciutat Esportiva. Po szybkim przywitaniu z trenerem usiadłam na ławeczce i przymknęłam oczy w oczekiwaniu na przyjście piłkarzy. Nie dało się tego nie zauważyć, bowiem byli rozdarci jak grupa przedszkolaków – o ile nie bardziej. Przyglądałam się ich poczynaniom, a już pod koniec sesji treningowej ruszyłam w ich kierunku. Gerard i Daniel dopadli mnie z prędkością światła. Zaczęli mnie podrzucać, co zaowocowało salwą śmiechu u wszystkich zebranych.

– Hejka, chłopaki – przywitałam się ze wszystkimi. Kilku graczy podeszło się przytulić, a na końcu „kolejki” zjawił się Neymar.

– Hej, ślicznotko – wyszczerzył się.

– Hej, piłkarzyku – położył ręce na moich biodrach, przyciągnął do siebie mocno i zachłannie wpił się w moje usta. Odwzajemniałam każdy pocałunek, trzymając ręce na jego umięśnionych ramionach.

– Ekhem! – odchrząknął znacząco Alves.

– A co tu się dzieje? – zapytał zdziwiony naszym zachowaniem Piqué.

– Dlaczego całujesz naszą siostrę, Ney? – Messi popatrzył na niego spod przymrużonych powiek.

– A to już nie można własnej dziewczyny pocałować? – zaśmiał się Júnior.

– Dziewczyny?! – wydarli się wszyscy trzej jednocześnie. Wyglądało to dosyć komicznie.

– No, tak. Dziewczyny – wyszczerzył się i cmoknął mnie w usta.

– To wy jesteście parą? Ale taką prawdziwą? – drążył starszy Brazylijczyk.

– Tak – przyznałam.

– No to w takim razie… Gratulacje!!! – wydarł się i już chwilę potem cała drużyna się na nas rzuciła i życzyła szczęścia.

– Ale wiesz, Ney, jak ją skrzywdzisz, to nie będzie miało znaczenia, że jesteś moim kumplem. – ostrzegł Lio – Po prostu dzwonię po Gerarda, Cesca i Puyola i zrobimy ci z dupy jesień średniowiecza, zrozumiano?

– Tak jest. Nie mam zamiaru jej skrzywdzić. – popatrzył na mnie czule – Nigdy.

***

Krótki, ale przysięgam, że następne będą dłuższe! :)